🏸 Mąż Nie Trzyma Mojej Strony

Noworodek, niemowlę. Mąż broni teściowej. Cóż, odwieczny problem. Ale nakreślę problem w skrócie. Z miesiąc temu byłam chora, miałam zapalenie piersi i nagle ponad 39 stopni gorączki. Ponieważ moja mama mieszka 200 km ode mnie, zadzwoniłam do teściowej, żeby przyszła mi pomóc, bo już nie mogę, a byłam samiuteńka w domu. Moja mama ma męża rozeszła się z moim ojce jakoś przed 8 latami i zgrało się to w czasie z jej nowym związkiem. W momencie kiedy sie rozeszła z ojcem to była za granicą, bo tam pracowała, Tata sie wyprowadził a ja mieszkałem z dziadkami. Po jakimś czasie ja pojechałem do mamy, jakies święta (mama Rodzina od strony ojca nie akceptowała mojej matki, a raczej nie jej jako osoby, tylko wszystko poszło o pochodzenie: mama jest z rodziny robotniczej, ojciec z inteligenckiej. Moja matka w połowie wieśniaczka, mój ojciec full miastowy, na co moi dziadkowie ze strony ojca zwracali ogromną uwagę (raz nawet, mając kiedyś faceta ze wsi Twoja żona mentalnie nie wyszła za mąż. Żyje sobie jak panna i powtarza wyuczone wzorce, zaczerpnięte ze swojej rodziny. Jej matka nigdy nie pracowała i nie martwiła się o pieniądze, bo zapewniał je ojciec. Wolny czas zapewne tak jak Twoja żonka spędzała, u koleżanek, pewnie na też na dbaniu o siebie: fryzjer, kosmetyczka itd. W sytuacjach, kiedy w grę wchodzi więcej niż jeden kraj (np. jeśli rodzice nie mieszkają w tym samym kraju), sprawy dotyczące władzy rodzicielskiej rozpatruje sąd znajdujący się w kraju, w którym dziecko przeważnie mieszka. Ja naprawde nie żądam od męża wielkich sum ani tez na swoje potrzeby, typu odzież, kosmetyki itp, żadam aby łożył na dzieci, na ich utrzymanie.. Co ciekawe jak wraca z pracy to nie żałuje na nie pieniędzy, natomiast mi każe przeżyc 7-9 dni za 150 zł.. Dopóki tak się nie stanie, będę tu mieszkała tak, jak do tej pory. I uwierz mi na słowo, ani ty, ani twoja kochanka nie będziecie cieszyć się moim towarzystwem. Ona nie będzie panią tego miejsca, kropka!". Było oczywiste, że ta młoda dama była zażenowana tym, że przyszła. Miałam wrażenie, że Leszek jej tak naprawdę nie zna. Gość gośćMarta. Goście. Napisano Lipiec 22, 2014. Mam wspanialego faceta. Przystojny, pracuje jako chirurg, zarabia sporo, rozpieszcza mnie kupuje drogie prezenty. Planujemy wspolna Stanisław Gawłowski: Jednej sceny nie zapomnę do końca życia. Do mojej żony podszedł agent CBA i wycedził: niech go pani nie tłumaczy, mąż i tak pójdzie siedzieć W końcu ciągle zapomniała o swym koniu. Z zazdrości koń rozpętał piekło, spalił jej dom i całą dolinę popiołów ona przeżyła i uciekła jednak jej mąż nie. Złość konia była tak potężna ,że gotów był spalić cały świat ! Jednak gdy ludzie zobaczyli ,że dolina przeobraziła się w pogorzelisko zamknęli ją raz na zawsze. W takiej sytuacji brak zgody na rozwód nie stoi na przeszkodzie rozwiązaniu małżeństwa, chociażby pozostawało to w sprzeczności ze stanowiskami zajętymi przez strony w trakcie procesu. W praktyce uzyskanie rozwodu mimo braku zgody drugiej strony jest możliwe, choć wymaga przyjęcia jednej z dwóch strategii procesowych: Mój mąż zabrania mi wszystkiego: - nie moge iść do pracy, on jest rolnikiem i zmusza mnie żebym też była i pracowała w polu z jego rodzicami, którzy nie doceniaja tego co robie i ciągle wyzywają od nierobów!!! a ja tyle im pomagam, pracuje z polu po 12 godzin dziennienie, w deszczu i w słońcu, kopie dziury na ogrodzenie KxFOa0k. Większość z nas chce mieć obok siebie zdecydowanego, pewnego siebie i silnego faceta. Podziwiamy innych mężów, którzy wydają się być autorytetem dla swoich żon i dzieci. Myślimy sobie wtedy: ‘Gdyby tylko mój mąż taki był, to o wiele łatwiej byłoby mi uznać go za głowę naszej rodziny. O wiele łatwiej byłoby mi iść za nim, ufać mu w jego decyzjach i okazywać mu szacunek’. Po czym odwracamy się do naszego Franka i mówimy z niecierpliwością „Weź się pospiesz z myciem tej łazienki, wleczesz się jak nie wiem co!” Widzicie może jakąś małą zależność pomiędzy tym jak traktujemy naszych facetów – jak do nich i jak o nich mówimy i myślimy – a tym jakimi mężami i ojcami się stają? Kiedy zaczynamy nową pracę i trafiamy na szefa, który patrzy na nas z nieufnością, kontroluje każdy nasz krok i co pięć min sprawdza czy zrobiliśmy to co obiecaliśmy – jakie jest nasze nastawienie do tej pracy i do szefa? Czy damy z siebie 100% każdego dnia czy raczej zaczniemy szukać każdej możliwej okazji, żeby uniknąć szefa albo żeby w ogóle nie iść do pracy? A jak czujemy się, kiedy trafiamy na kogoś, kto – mimo, że może nie wiemy jeszcze jak dobrze wykonywać naszą pracę – to dostrzega nasz potecjał, zachęca nas, dziękuje za nasze starania i chwali kiedy uda nam się coś osiągnąć, nawet jeśli jest to coś małego? Nie tylko zmieni się nasze podejście do pracy ale zaczniemy też inaczej postrzegać samych siebie… Nie będziemy widzieć siebie jako nieudaczników, ale jako osoby, które mogą; którym się udaje. Staniemy się pewniejsi siebie. Żyjemy w czasach, kiedy takie hasła jak ‘mąż jest głową rodziny’ czy ‘chcę okazywać mojemu mężowi szacunek’ są wyśmiewane. A jednak mam wrażenie, że większość z nas kobiet ciągle chce faceta, który jest silny, wspierający, zdecydowany i pewny siebie. Dla mnie ta cała kwestia tego kto jest głową rodziny zawsze była kontrowersyjna i trudna do zaakceptowania. Mam silny charakter. Bynajmiej nie należę do cichych osób… Lubię jak jest ‘po mojemu’. Lubię mieć kontrolę nad wszystkim. Dość łatwo mi jest kogoś ‘przegadać’ i postawić na swoim. Szczególnie, że mój mąż (jak to często bywa) należy do spokojniejszych, bardziej wyluzowanych ludzi – i nie raz po prostu zgadza się na coś na czym mi bardzo zależy – mimo, że nie jest to po jego myśli. Bo nie chce się ze mną siłować na słowa. I nie chce niczego na mnie wymuszać. Ale jakiś czas temu zrozumiałam coś, co zmieniło moje podejście do tej całej kwestii. Zrozumiałam, że jeśli chcę widzieć w moim mężu tego silnego faceta, lidera w naszej rodzinie i autorytet – to muszę mu na to najpierw pozwolić. Zrobić na to miejsce w naszym małżeństwie. Dać mu przestrzeń do tego, żeby był tym, kim ja oczekuję, że będzie. Nie tyranem; nie autorytarnym szefem, który rząda posłuszeństwa. Ale żeby mógł być tym kochającym i wspierającym mężem i ojcem, którego podziwiamy z daleka. Dopiero jakiś czas temu dotarło do mnie jak ogromny wpływ na to kim on teraz jest ma żona tego mężczyzny… Tak, niektórzy faceci (i kobiety) rodzą się już z gotowymi predyspozycjami na liderów. Inni potrzebują dużo więcej zachęty i otoczenia, w którym będą mieć możliwość rozwinąć swoje przywódcze skrzydła. To niesamowite co dzieje się z mężczyzną (i kobietą), który jest obdarzony zaufaniem, wsparciem i miłością drugiej osoby. Z mężczyzną, który słyszy więcej słów zachęty niż krytyki. Ale to nie jest łatwe, prawda? Dla mnie bycie wspierającą, łagodną w słowach (ale agresywną w modlitwie o męża!) żoną to jedna z najtrudniejszych rzeczy z jaką się zmagam. To zupełnie wbrew mojej głośnej, mówiącej co myślę i reagującej szybko naturze… Ale kiedy w myślach szybko proszę Boga o cierpliwość i mądrość zanim odpowiem na denerwujące mnie słowa męża; albo kiedy decyduję się powiedzieć ‘ok kochanie’ zamiast toczyć 15 minutową słowną walkę o coś co właściwie nie ma większego znaczenia; albo kiedy zamiast milczeć, bo jestem zła, decyduję się spokojnie i bez urażania uczuć męża opisać swoje emocje – za każdym razem to JA staję się lepszą osobą. Wpływam na atmosferę jaka panuje w moim małżeństwie. To nie jest łatwe. Nie raz nie wydaje się niesprawiedliwe, bo ‘dlaczego to ja mam się starać?’. Ale jeśli argumenty o tym, jak ogromny wpływ możemy mieć na naszego męża; o tym, że to my stajemy się lepszą osobą i zmieniamy atmosferę w naszym domu nie są dla nas wystarczające – to jest jeszcze jeden – o wiele ważniejszy. Okazując naszemu mężowi szacunek i miłość i dając mu przestrzeń do tego, żeby mógł stać się głową naszej rodziny – nawet kiedy wymaga to od nas wiele wysiłku i samozaparcia (a ja wiem, że wymaga wiele!) – jesteśmy po prostu posłuszne Bogu i Jego Słowu. Wszystko nabiera też wtedy nowej, o wiele bardziej ekscytującej perspekywy! We wszystkim co robimy z miłością dla naszego męża, w każdym łagodnym słowie, które do niego wypowiadamy (albo które przemilaczamy!) – służymy Bogu. A kiedy to staje się naszą motywacją i kiedy nagrodą za nasz wysiłek jest nie tyle zmiana naszego męża – co pokój w sercu, jakie niesie za sobą słuchanie cichych podszeptów Ducha Świętego – to ta cała kwestia tego, kto ma rację i kto tu rządzi schodzi na dalszy plan… Jeśli powiem, że kobieta w związku powinna stawiać męża na pierwszym miejscu, a dziecka na drugim – to prawdopodobnie większość kobiet się oburzy. Taką tezę przedstawiono w pewnym programie dwóm amerykańskim blogerkom i poproszono o komentarz. Panie zgodnie stwierdziły, że dzieci są zawsze pierwsze i zaczęły żartować z tego, na której pozycji na liście znajdują się ich mężowie… „Gdyby ktoś mnie zapytał, jak to wygląda u nas, powiedziałabym, że najpierw są moje dzieci, potem przyjaciółki, potem mąż. Ale… nie mówcie mu tego, bo na szczęście o tym nie wie”. Taki żart… Założę się, że jej mąż ma dokładnie tę samą hierarchię: dzieci, przyjaciółki i żona… ale nie mówcie jej o tym, bo na szczęście o tym nie wie. Małżeństwo to nie żart. Jeśli małżonek jest na samym końcu, to tragiczna i bardzo smutna sprawa. Moja żona i ja jesteśmy razem od 19 lat. Podobnie jak wasze, nasze życia też są wypełnione logistyką związaną z prowadzeniem domu, pracą i zajmowaniem się dziećmi i psem. Podobnie jak wy, jesteśmy ciągle strasznie zajęci. Tak jak wy, kochamy swoje dzieci. Nasze małżeństwo to fundament wszystkiego, co udało nam się razem zbudować. To nie żart. To coś, nad czym ciężko pracujemy i coś, z czego jesteśmy dumni. Chcę, żeby to było na całe życie, dlatego traktuję swój związek odpowiednio. Jeśli przez chwilę się nad tym zastanowisz, dojdziesz do wniosku, że tak właśnie powinno być. Powinieneś stawiać małżeństwo na pierwszym miejscu, bo: Silne małżeństwo to najlepsza rzecz, którą możesz ofiarować swoim dzieciom. Dzieci czują się bezpieczne i kochane, kiedy widzą, że rodzice pracują zespołowo, interesują się sobą nawzajem, starają się, okazują sobie szacunek i uczucie, pokazując, że się kochają, nawet po tych wszystkich latach. Jeśli postawisz żonę na pierwszym miejscu, wasz związek przetrwa. Jeśli chcesz, by wasze małżeństwo trwało całe życie, poświęć mu uwagę i wysiłek, na które zasługuje. Wasze dzieci pomieszkają z wami tylko przez krótkie dwie dekady. Jeśli włączysz małżeńskiego automatycznego pilota, całą uwagę kierując na dzieci, będzie tak, jakbyś zasnął za kierownicą – znajdziecie się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Kiedy dzieci się wyprowadzą, zostanie ci żona. Jeśli nie znajdowała się wysoko na liście, byłaby głupia, gdyby postanowiła z tobą zostać. Małżonkowie nie są współlokatorami, a partnerami i kochankami. Kiedy dzieci stają się centrum wszechświata… żona trafia na swoją określoną półeczkę. Zamienia się w kierowcę, kucharkę, pakowaczkę kanapek i kontrolerkę zadań domowych. Jesteście tak zajęci wszystkim poza sobą nawzajem, że oddalacie się od siebie. Najpierw naprawdę macie mnóstwo pracy, ale okazuje się, że pozostajecie dla siebie tylko współlokatorami. Wpadacie w rutynę, uznając, że to tylko talki etap. Tak, to jest etap: początek końca. Nagle dzieci odejdą, a wy nie będziecie mieli pojęcia, dlaczego w ogóle postanowiliście się pobrać. Nie chcecie mieć okropnych dzieci. Jeśli dziecko będzie pępkiem świata, wyrośnie na dorosłego przekonanego, że jest pępkiem świata. Czy nie chciałbyś, żeby twoje dziecko w przyszłości poślubiło kogoś, kto postawi je na pierwszym miejscu? No, pewnie, że byś chciał. Do ciebie należy pokazanie dzieciom, jak to się robi. Świeć przykładem! Stawianie małżeństwa na pierwszym miejscu jest tak naprawdę bardzo proste. Wszystko, co musisz zrobić, to znaleźć sposoby na to, by sprawić, by twoja partnerka czuła się kochana. Po prostu traktuj ją jak najlepszą żonę, jaką masz – witaj przy drzwiach, ciesz się, że ją widzisz, spędzaj z nią czas, okazuj wiele fizycznej czułości i nie obrażaj się na nią za coś, co powiedziała w zeszłym tygodniu. Przynoś jej kawę codziennie rano. Często trzymajcie się za ręce i przytulajcie. Flirtujcie w ciągu dnia, choćby przez sms-y (przypomnienia: „Myślę o tobie :*”) Niech wasza sypialnia będzie miejscem bez dzieci – wyjaśnijcie im, że ta przestrzeń należy do was. Mów: „Kocham cię”. Przy dzieciach. Codziennie. Wspólnie planujcie tydzień co niedzielę, by ograniczyć logistykę do minimum. Wraz z żoną powinniście zarządzać rodziną jak drużyną sportową, ale to wy jesteście w niej gwiazdami. Mój przyjaciel nazywa to „sterowaniem statkiem” – rodzina może być na tym samym promie, ale to wy go prowadzicie. Jeśli się nad tym zastanowisz, to całkiem proste. Naprawdę, chodzi tylko o to, na czym się skoncentrujesz. Jesteśmy zabiegani. Technologia nas przytłacza. Kiedy dodamy do tego dzieci, zwierzęta, pracę, przyjaciół itd. – musimy ustalić priorytety, nie można mieć wszystkiego. Przyznając żonie najważniejsze miejsce na liście, robisz pierwszy krok, potem jest już łatwo. Moi rodzice wkrótce będą obchodzić 45. rocznicę ślubu. Do dzisiaj pamiętam, że kiedy tata wracał do domu, najpierw przytulał mamę, a pies szczekał, kiedy ich widział, taki był zazdrosny. Pamiętam, że czekaliśmy z kolacją, aż tata wróci do domu, nieważne, jak późno to było. Nawet kiedy byłem mały, wiedziałem, że nie czekamy, bo chcą, byśmy byli razem, ale dlatego, że oni chcą być razem. Pamiętam też, że mówił, że kocha mamę i całował ją codziennie, zanim wyszedł do pracy. O takim małżeństwie marzyłem. Chciałem, aby żona była najważniejsza w moim życiu i chciałem być najważniejszy dla niej. Nigdy nie brakowało mi miłości – byłem nią otoczony. Wiem, że mój tata mnie kochał, ale wiem też, że mamę kochał najbardziej. I tak właśnie powinno być. Bartek Kulesza Wejdź na FORUM! ❯ slodka250 24 lutego 2008, 13:26 czy wy tez macie problemy z tesciami????????Moi sie ciagle wtracaja i jeszcze troche a rozpanie sie moje malzenstwo!!!!!!! Dołączył: 2008-01-04 Miasto: B Liczba postów: 18 24 lutego 2008, 13:35 ja mialam problem z tesciowa ale to bylo zaraz po slubie teraz juz minelo 6 lat i jest super i duzo jej zawdzieczam pomaga mi strasznie przy budowie domu opiekuje sie moimi pieskami w z nia porozmawiac i byc szczera Nithaiah 24 lutego 2008, 13:35 Ja mam problem z tesciowa jeszce przed slubem:/ Ale jezeli u Ciebie sytuacja jest tak zla to pogadaj z mezem. Moze to cos da. slodka250 24 lutego 2008, 13:48 Maz broni swoich rodzicow uwaza ze nie ma problemu...ja z nimi sie nigdy nie dogadam....i moj maz nie moze tego sobie ze zabraloi nam z konta 70 tysiecy zl. Nie pogodze sie z tym bo to byly nasz pieniadze...a byly na ich koncie bo moj maz nie mial wczesniej konta i musilismy dac na ich konto a oni to wykorzystali...jak ich widze to sie cala trzese!!!! anngelia 24 lutego 2008, 14:28 jak to zabrali??????? nie uprzedzili was o tym? i co na to Twój maz?????sytuacja dla mnie nie do pojcia .......... Dołączył: 2006-07-15 Miasto: Miasteczko Śląskie Liczba postów: 757 24 lutego 2008, 14:43 Nie zazdroszcze... Dla mnie jest również nie do pojęcia jak można przywłaszczyć sobie cudze mienie :/ 70 tysięcy to bardzo dużo pieniędzy. iwaka70 24 lutego 2008, 14:45 o tak potrafią niekiedy dopiec mogłabym długo szczęście mieszkamy od siebie dosyć daleko i to jest dobre, ponieważ mąż nie może lecieć z byle sprawą do mamusi, nasze problemy rozwiązujemy wspólnie(ja i on).Odwiedzamy ich średnio raz / miesiąc i myślę że to zachowuje wtedy zdrowe rozumiem zupełnie Twojego męża, dlaczego nie trzyma Twojej strony?...Jesteście przecież razem to jest Wasze małżeństwo a nie teściów?...Musisz koniecznie pogadać z mężem! Nithaiah 24 lutego 2008, 15:20 70 tys i on dalej uwaza ze nie ma sprawy??wiem, zeto moze zabrzmiec okrutnie, ale jak normalna rozmowa z mezem nie poprawi sprawy, to radze odwiedzic poradnie malzenska. nenne29 24 lutego 2008, 15:26 Moja teściowa próbowała bardzo mocno się wtrącać przed ślubem - nie podobało jej się, że ślub organizujemy po swojej myśli, a nie według jej pomysłów, urządzała istną histerię, szantażowała, że nie przyjdzie, dzwoniła do mojego męża i płakała mu w słuhawkę. Ale nie pozwoliliśmy sobie wejść na głowę, razem z mężem trzymamy sztamę i nie dajemy sobą kierować. A ja zawsze mówię swoje zdanie i nie daję się naciskać, jasno wyznaczyłam granice i teraz już nie próbuje się porozmawiać z mężem, powinniście trzymać się razem i wspólnie podejmować decyzje, teściowie nie powinni się wtrącać. Nie pozwól na to, bo jak raz się zgodzisz, potem będzie tylko gorzej. Dołączył: 2007-01-12 Miasto: W Końcu Na Swoim - Liczba postów: 18916 24 lutego 2008, 15:31 ja jestem przed ślubem,jesteśmy z moim Mężczyzną ponad trzy lata razem wychowywujemy córkę z mojego poprzedniego związku,ma już 11 latek,ale na szczęście moja teściowa i teściu zresztą też są cudowni,bardzo nam pomagająale poprzednicy...o boże byli okropni i po części też dlatego doszło do rozwodu i mąż zawsze stawał po stronie rodziców,dlatego ja bardzo Cię rozumiem slodka250 ale nie rozumiem jak można w zasadzie ukraść tyle pieniędzy Pogadaj z mężem koniecznie,pozdrawiam i życzę powodzenia

mąż nie trzyma mojej strony